Podczas badań naukowych nad DNA odkryto, iż molekuły DNA nie tylko reagują, ale też wydzielają światło i to w dużych ilościach.
Nauka zajmująca się badaniem wpływu światła na nasz genotyp, ale też sposobami w jaki światło zarządza ekspresją genów, to stosunkowo młoda dziedzina wiedzy zwana optogenetyką.
Pierwszym, który odkrył zjawisko występowania biofotonów, czyli porcji światła emitowanych, przez każdą żywą istotę był biofizyk Fritz Albert-Popp.
Dowiódł on również, że światło i fotony odgrywają ogromną rolę w komunikacji między komórkami, a także uczestniczą aktywnie w procesach naprawczych w organizmie.
Jego doświadczenia z kancerogennym benzo(a)pirenem i mającym inną budowę strukturalną, ale przez to zupełnie nieszkodliwym benzo(e)pirenem dowiodły, że światło w niezwykły sposób jest w stanie rozpoznawać substancję kancerogenną, komórkę rakową, bądź cały zdegenerowany obszar w ciele i naprawiać go.
Zakres fotonaprawczego światła emitowanego przez DNA, na które to pasmo reagują chore zdeformowane komórki, wynosi zgodnie z doświadczeniami potwierdzonymi potem wieloma eksperymentami Fritza 380 nm
Biofotony tworzą fale promieniowania elektromagnetycznego, które otaczają każdy żywy organizm, co nazywane było w tradycjach szamańskich “ciałem świetlistym”.
Biofotonika także w Polsce jest intensywnie badana. Tematem tym zajmowali się prof. Włodzimierz Sedlak (polecam jego niezwykłą książkę “Życie jest światłem") i prof. Janusz Sławiński.
Erhard Ruth uczeń Poppa, próbując obalić teorię swojego nauczyciela, zbudował urządzenie, które raz na zawsze miało wykazać, że żywy organizm nie emituje światła. Tak powstał duży detektor promieniowania X (EMI 9958QA), który zawierał fotopowielacz, umożliwiający pomiar światła – foton za fotonem.
Ruth wypróbował detektor najpierw na nasionach ogórka, potem ziemniaka, a następnie na wielu innych organizmach żywych. Wniosek był jednoznaczny i w 100% potwierdził wcześniejsze doświadczenia, ale także otworzył nowy trop w badaniach nad uzdrawiającą i leżącą u podstawy każdego życia funkcją światła.
Fotony w badanych żywych organizmach były spójne. Spójność kwantowa oznacza, że cząstki subatomowe są zdolne do współpracy, więc ich spójność ustanawia między nimi komunikację.
Żywe organizmy nie tylko emitują światło, nie tylko komunikują się dzięki świetle, ale światło zachowuje się jak żywa inteligentna matryca warunkująca i tworząca materię.
Proces wyłaniania się materii z próżni przy pomocy fotonów opisuje w swoich książkach prof. Sedlak udowadniając, że światło “wyklepuje materię z próżni”, przechodząc przez fazę tzw. ciężkich fotonów (takich które mają już masę), zwanych także mezonami wektorowymi.
Warto jeszcze wspomnieć, że każda emisja światła, także tego produkowanego przez nasze DNA tworzy podwójne fotony tzn. FOTONY BLIŹNIACZE.
Fotony te są w niezwykły sposób “splątane ze sobą” i posiadające odwrotny spin.
W 1982 roku na Uniwersytecie w Paryżu zespół, pod kierownictwem fizyka prof. Alaina Aspekta dokonał eksperymentu, w którym udowodnił, iż fotony są w stanie komunikować się ze sobą w natychmiastowy sposób, bez opóźnień, łamiąc Einsteinowskie twierdzenie, że żądana komunikacja nie może być szybsza niż prędkość światła. Komunikacja między splątanymi fotonami istnieje niezależnie od dzielącej je odległości, a każda cząstka wydaję się zawsze wiedzieć, co robią inne cząstki.
Fizyk z Uniwersytetu w Londynie, prof. David Bohm, uważa, iż odkrycia Aspecta wskazują na fakt, iż wszechświat jest w swej istocie, gigantycznym i wspaniale skomponowanym hologramem. Bohm uważa, iż subatomowe cząstki mogą pozostawać ze sobą we wzajemnym kontakcie niezależnie od odległości- nie z tego powodu, że wysyłają jakieś tajemnicze sygnały, lecz dlatego, że ich oddzielenie stanowi iluzję. Bohm dowodzi, iż na głębszym poziomie rzeczywistości, te cząstki nie są indywidualnymi całościami, lecz stanowią jedną fundamentalną całość.
Zgodnie z tymi założeniami, to światło tworzy spójność komunikacyjną i materialną, nie tylko każdego organizmu, ale całego wszechświata. Światło i zjawiska kwantowe, których światło jest szafarzem, oraz próba zrozumienia ich, leży u podstaw zrozumienia iluzoryczności czasu, ale też iluzoryczności naszego oddzielenia.
Po raz kolejny badania naukowe potwierdzają intuicje szamańskie, o których ci, którzy mieli głęboki wgląd w naturę rzeczywistości, mówili od 40 000 lat.
Kodowanie światłem albo inaczej Munay Ki. To sposób “leczenia światłem”.
Dr Alberto Villoldo antropolog medyczny, neurolog i szaman opracował ten system, po wielu latach przebywania wśród Indian Q’ero wykorzystując także swoje doświadczenia medyczne i neurologiczne.
Ciało świetliste człowieka jest bliźniaczą matrycą, niejako lustrzanym odbiciem, naszej wewnętrznej matrycy świetlnej. Zapisem świetlnego stanu naszego organizmu. W ciele świetlistym widzimy zarówno obszary “stojącej energii”, zaciemnienia będące miejscami w ciele do których światło z jakiś przyczyn nie dochodzi, bądź różnego rodzaju urazy psychiczne, które zawsze pozostawiają ślad w naszym ciele i bliźniaczo (zgodnie z nauką o bliźniaczych fotonach) w ciele świetlistym.
Ciało świetliste “splątane” z matrycą świetlną kodującą i naprawiającą nasze ciało to obszar, z którym możemy pracować i który możemy nadpisywać. To zresztą od tysięcy lat robili różnej maści szamani i uzdrowiciele Andyjscy.
Rytuały Munay-Ki posiadają moc transformacji i zmiany ludzkiego DNA, pomagają budować nowe świetliste ciało – zmieniając współczesnego człowieka z homo sapiens w homo luminous.
Dziewięć rytuałów podarowanych światu przez dr Alberto Villoldo, będących dostosowaną do zachodniej percepcji spuścizną Indian Q’ero umożliwiają wejście w przestrzeń “uzdrawiania światłem” emitowanym przez odpowiednio przygotowane DNA osoby uzdrawiającej.
Kodowanie światłem przekształca i ulepsza twoje pole świetlistej energii.
Kodowanie światłem to energetyczne transmisje, które leczą rany z przeszłości – karmiczne i genetyczne programy i wierzenia, które odziedziczyliśmy. Formują nasze DNA, zmieniając subtelnie poziom ekspresji naszych genów, umożliwiając wyhodowanie nowego ciała, które starzeje się, leczy i umiera inaczej.
Kodowanie światłem to proces leczenia i naprawy ciał świetlistych wspierany i pokazany mi przez Amanitę Muscarię, z którego korzystam podczas Ceremoni Somy.
Proces ten składa się z dwóch etapów:
-ekstrakcja (czyli wydobywanie z głębi Nas naszych zaciemnień i przyczyn chorób)
-Iluminacja (nadpisywanie transmisjami światła, zaciemnionych, chorujących obszarów).
„Byliśmy strażnikami rytuałów, które przygotowują Nas i wprowadzają w to, kim stajemy się jako ludzkość, jako planeta. Te procesy dotyczą nie tylko Indian, ale całego świata. Te procesy przyspieszają w ostatnim czasie, a w naszych opowieściach i legendach zapowiadane są od tysięcy lat. Związane są z pojawieniem się na ziemi nowego typu ludzi. Ludzi w pełni świadomych tego kim są. Ludzi obdarzonych świadomością i doświadczeniem bycia światłem. Homo Luminus”.
– Don Manuel Quispe (szaman plemienia Q’ero)
Na koniec wspomnę jeszcze o ostatnich odkryciach dotyczących melaniny. Pigmentu, który znajduje się w ludzkim organizmie, dość tajemniczej substancji, która jak się ostatnio okazuje jest w stanie tworzyć energię ze światła. Konotacje są fascynujące, ale tak naprawdę znane człowiekowi od dawna. Jesteśmy w stanie wytwarzać niezbędną nam do życia energię nie tylko z pokarmu, ale także ze światła.
Potrafimy więc dzięki melaninie dokładnie to co rośliny. Wykorzystując zjawiska kwantowego tunelowania budować materię ze słońca, wody i powietrza.
Na całym świecie na taki sposób odżywiania się przechodzi coraz więcej osób, którzy zwani są inedykami.
Czy tak będą odżywiać się Homo Luminous? Woda światło i powietrze? Nie brzmi to dziś, aż tak fantastycznie jak się pozornie może wydawać.
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o Kodowaniu Światłem i jak praktycznie wykorzystywać w życiu zdobycze szamanizmu zapraszam na mój webinar na platformie kolory.org
Zapraszam też na Warsztaty Medycyny Źródeł z Ceremonią Somy, gdzie doświadczyć możesz Kodowania Światłem i cieszyć się każdym krokiem, który wykonasz w stronę stawania się Homo Luminous.